Afgelopen zondag (15-09-2013) ben ik naar Hortus Botanicus, Sieboldhuis, en Leidse Sterrenwacht. Bij de Hortus Botanicus aan de Rapenburg 19 heb ik een activiteit ondernomen. Die activiteit was een rondleiding volgen. Bij het Sieboldhuis en de Leidse Sterrenwacht, die 2 gebouwen heb ik beschreven aan de hand van een beeldanalyse. De Leidse sterrenwacht heb ik nagetekent.

Hortus Botanicus Leiden

Als eerste zal ik wat vertellen over de Hortus Botanicus waar ik een activiteit heb ondernomen. Toen ik binnen kwam in de Hortus kon ik meteen een rondleiding volgen.

Ik begon de rondleiding met het zien van de tabaksplanten. De naam zegt het zelf al, daar haalt men zijn tabak vandaan. De tabaksplante bevonden zich in de hoge kas, waar we de rondleiding begonnen. De planten in de hoge kas komen vooral uit de subtropen. De beroemdste Hortus plant zijn de tropische aronskelken. De plant is zo beroemd vanwege hun bloeiwijze. Ze kunnen meer dan 1 meter worden.

Ook kregen we de bananenplant te zien, en die vond ik best wel leuk om te zien, omdat die echt onwijs groot is en je kan er echt heel veel meedoen; daar kom ik later nog op terug. Op het einde van de Hoge kas kregen we nog een mierenplant te zien en een aantal orchideeën.

Daarna gingen we over op de Victoriakas. Die is vernoemd naar de victorialelie, jammer genoeg was die niet aanwezig. De victorialelie kan je weer zien in de Hortus aan het eind van het jaar 2013.

Wat ik ook heel mooi vond in de victoriakas was de Lotusplant, want die plant was echt super mooi, en ik vond het effect ook heel mooi dat als er water op komt dat het water vanzelf helemaal weggaat. Daarom is de plant in staat om in modderige en waterige omgevingen te leven. Voor de rest heb ik nog vele anderen planten gezien.

Het leukste van de Hortus vond ik toch wel de bananenplant, want die was zo groot, mooi  en indrukwekkend. Als je een bananenplant hebt kan je er ook onwijs veel mee doen. Er groeien natuurlijk ook bananen aan dus dan heb je ook gelijk voedsel. Je kan het gebruiken als dak van je huis in de arme landen bijvoorbeeld, en je kan hem gebruiken als boot, want de bladen zijn werkelijk enorm. Het is natuurlijk ook een super plant om naar te kijken omdat die zo mooi is.

Toen we bij de orchideeën aankwamen was dat wel saai, want het waren hele saaie en kleine planten. Ik vond er niet echt iets speciaals of indrukwekkends aan. Het leken gewoon op doodnormale kamerplanten, dus ik vond het wel saai dat gedeelte van de rondleiding, en ik had ook wel wat moeite om dat stukje van de rondleiding te volgen. Het viel me ook op dat er bij heel veel planten werd verteld dat de plant zeer giftig was.

Sieboldhuis

Na de Hortus ging ik naar het Sieboldhuis. Ik heb dat museum beschreven aan de hand van een beeldanalyse. Het Sieboldhuis is een modern en monumentaal gebouw dat eigendom is van de Nederlandse staat. Het is te vinden op Rapenburg nummer 19 in Leiden. ik heb het museum bezocht op 15 september. De architect van het Sieboldhuis is onbekend. Ik weet wel dat het gebouw gerestaureerd is door M.Kira, en  dat de tuinarchitect G.Visser is. Ik kwam jammer genoeg ook niet te weten wanneer het is gebouwd. Ik weet wel dat het Sieboldhuis is vernoemd naar Philipp Franz von Siebold (1796-1866) die tussen 1823 en 1829 de voorwerpen die in het museum te zien zijn, heeft verzameld tijdens zijn verblijf op Deshima, de Nederlandse handelsnederzetting bij Nagasaki in Japan.

In de tuin van het Sieboldhuis

Het Sieboldhuis bestaat uit veel verschillende materialen van de binnenkant en buitenkant. Aan de buitenkant bestaan het vooral uit stenen, en de ingang bestaat voor een stuk uit hout. De binnenkant bestaat uit beton en hout, en hier en daar wat steen.

Mijn eerste indruk toen ik het gebouw zag vond ik het wel gewoon een mooi gebouw, alleen ik zou het niet echt meteen als een museum aanzien als ik dat al niet wist of niet stond aangegeven, want het zat gewoon in een straat waar ook een huis had kunnen staan. Het zag er ook wel oud en authentiek uit, maar dat vond ik ook wel mooi. Aan de binnenkant was het iets moderner, maar ik vond het wel een beetje een rommeltje aan de binnenkant, want veel delen van het museum zagen er raar uit, want de deuren zaten ook dicht waardoor ik soms wel twijfelde of ik er wel naar binnen mocht of niet.

Het sieboldhuis is dus een museum wat ik eerder al had vermeld. Ik kon wel zien dat het een museum was omdat het verschillende keren is aangegeven, en je kan allemaal voorwerpen bezichtigen in het gebouw.

De textuur van het bouwmateriaal is verschillend. Het beton en het hout is heel glad. En de bakstenen waren heel ruw en geribbeld. Door de bakstenen zag het gebouw er heel oud en authentiek uit, en zou je niet meteen verwachten dat het een museum is. Het beton en gladde hout aan de binnenkant doet het gebouw wel wat moderner lijken, maar hier en daar dan nog wel een authentieke tint doordat sommige muren uit bakstenen bestaan.

Er zijn vrijwel alleen wiskundige en geometrische vormen gebruikt, want het is eigenlijk een best normaal lijkend gebouw, en heeft geen rare of aparte vormen. Ik kon in het gebouw niet echt organische of natuurlijke vormen vinden.

De stijl waarin het Sieboldhuis is gebouwd was wel duidelijk Amsterdamse school. Dat kon je wel zien, omdat er bij het Sieboldhuis veel gebruik is gemaakt van veel baksteen en versieringen in de gevels. Dat is zeer kenmerkend voor de stijl Amsterdamse school.

Het Sieboldhuis ligt aan de Rapenburg 19 in Leiden. Het museum ligt aan een leuk riviertje. De omgeving is wel mooi zo aan de rivier, en er is niet zo’n hele drukke weg aan het museum dus het is wel makkelijk om er te komen. Ik zelf zou alleen niet zomaar een museum daar neerzetten.

Het interieur dat in het gebouw zat was best wel oud, tenminste zo zag het er wel uit. De ingang was enigszins nog wel een beetje modern. De opstelling van de tentoonstelling in het museum was zeer rommelig. We twijfelde of we sommige kamers wel in mochten, dat kwam omdat sommige deuren stevig dicht waren en een slot op was. Uiteindelijk bleek dat we er wel overal in konden, maar zo zag het er in ieder geval niet uit. In de kamers zelf waar voorwerpen werden vertoond was het wel netjes.

De schatkamer vond ik wel het leukste van de tentoonstelling, want er werden echt super mooie voorwerpen vertoond van Japanse afkomst. Het was best indrukwekkend om zoiets te zien, want zoiets zie je natuurlijk niet elke dag. De kamer was ook heel erg mooi vond ik zelf. Dat maakte de tentoonstelling in de schatkamer nog indrukwekkender. Zoals de kamer zelf al zegt worden er in de schatkamer Japanse schatten vertoond. In de schatkamer worden ook de mooiste voorwerpen vertoond van de collectie.

Voor de rest vond ik de kamers die er te zien waren best wel saai. Andere kamers die je kon zien waren bijvoorbeeld: de Panorama kamer, de Flora en Fauna kamer en de kaartenkamer. Ik had alleen niet zoveel met die kamers, want ze waren niet echt mooi en best wel saai.

De Oude Sterrenwacht

Na het Sieboldhuis ging ik naar de sterrenwacht. Ik heb dit museum ook beschreven aan de hand van een beeldanalyse. De Sterrewacht in Leiden is opgericht in 1633 als observatorium bij de Leidse universiteit, en is hiermee het oudste universiteitsobservatorium ter wereld. De eerste 200 jaar werd de Sterrewacht vooral gebruikt voor onderwijs en vond het plaats op het dak van het Academiegebouw. In 1861 werd een nieuw en groter observatorium gebouwd onder de leiding van F. Kaiser op een terrein dat gedwongen werd afgestaan door de Hortus botanicus in Leiden. Dit gebouw heet nu de Sterrewacht.

De Sterrenwacht bestaat ook net als het Sieboldhuis uit veel verschillende materialen. Aan de buitenkant viel meteen op dat het gebouw bijna helemaal uit steen bestaat, alleen de entree die bestond uit hout, en een stuk reling was gemaakt van beton. Wat me ook erg opviel is dat de binnenkant ook vrijwel alleen uit steen bestond. Dat vond ik wel bijzonder, en de overgang van de ene kamer naar de andere kamer was ook wel bijzonder want dat was niet zo heel netjes gedaan met de bakstenen. Volgens mij was dat wel de bedoeling dat sommige bakstenen uitstaken en sommige weer niet. Ik vond het ook wel mooi en apart om te zien. Voor de rest bestonden sommige delen, maar wel heel weinig, uit hout en beton.

Mijn eerste indruk toen ik het gebouw zag was dat ik het wel uit zag zien als een museum, want het was heel mooi en groot gebouw. Het leek haast een kasteel, en dat vond ik wel mooi. Voor de rest was er niet zoveel bijzonders aan het gebouw wat me echt opviel aan het gebouw.

Het is wel duidelijk een museum, want het is absoluut geen huis. Dat kon ik wel zien aan de manier hoe het gebouwd was, en de deur opening. Ook omdat dit niet echt een plek is waar je een huis of iets anders zou bouwen. Het stond ook aangegeven op het gebouw dat de Sterrenwacht een museum is.

Omdat alles zowat uit bakstenen bestaat is het wel overduidelijk dat het gebouw voor het grootste deel heel ruw is, omdat bakstenen nou eenmaal ruw zijn. Als er hier en daar iets glad was dan was het materiaal van hout of beton.

Aan de buitenkant van de oude Sterrenwacht is er duidelijk gebruik gemaakt van verschillende wiskundige en geometrische vormen, en aan de binnenkant zie jewel wat aparte vormen, maar ik zou die nou ook niet meteen opmschrijven als natuurlijke of organische vormen.

De oude sterrenwacht is gebouwd in neoclassicistische bouwstijl, dat is een klassieke bouwstijl van de Romeinen en Grieken. Neoclassicistische bouwstijl is herkenbaar aan zijn sobere, strenge vormen en een monumentaal karakter. Deze kenmerken zag ik ook terug in de oude Sterrenwacht.

De oude Sterrenwacht staat naast een riviertje aan de witte singel. Het gebouw staat er wel mooi, en als je met een bootje in het water vaart kan je het museum ook mooi beschouwen. Alleen je zou niet meteen zeggen dat je daar een museum zou zetten, want de oude Sterrenwacht staat op afgestaan terrein van de Hortus. Het gebouw past wel mooi bij de omgeving, heel rustig aan het water.

Het interieur van het gebouw was wel interessant. Het hele museum had nogal een donkere en saaie uitstraling en af en toe en spetterende foto die eruit springt. De opstelling van de tentoonstelling was wel logisch. Alles stond wel achter elkaar op een logische volgorde. Het was niet dat ze van hak op de tak gingen met onderwerpen.

Het mooiste onderdeel vond ik wel echt de foto´s die waren wel echt heel fascinerend. Ze waren allemaal wel op hun eigen manier best bijzonder. Het waren echt prachtige foto´s van het heelal en de sterren.

Het minst boeiende was toch wel echt de rest van het museum. Het was naar mijn mening ook niet echt een leuk museum om te bezoeken. Met de rest bedoel ik de tekste in informatie die er bij werd gegeven of sommige dingen waar je op kon klikken. Dat vond ik wel echt heel erg  saai

Ik heb hier de oude Sterrewacht in leiden nagetekend: